1. Gdy się łączą ręce dwie w Imię Boże,
Przy ołtarzu w uroczystym blasku świec.
Wtedy zwykła ludzka miłość jest potęgą,
Bo z miłością tylko wielką splata się.
2. Kiedy łączysz serca dwa w Imię Twoje
I związujesz miedzy nimi mocną nić,
Błogosławisz swoim dzieciom na wędrówkę,
Pokazujesz, co to znaczy „umieć żyć”.
3. Pójdą odtąd na radości, na smutki,
Zawsze razem, przy Nim Ona, przy Niej On.
Twoja łaska szlak im będzie wyznaczała
I uchroni od drapieżnych świata szpon.
4. Teraz idźcie uśmiechnięci w Imię Boże!
Pamiętajcie dzień dzisiejszy, a od dziś
Wasze ręce będzie trzymał sam Bóg Ojciec,
Jego Słowo, Jego Prawda, Jego Myśl!